Toen ik enkele jaren geleden mijn eerste programma’s schreef,
dacht ik dat ik alles zelf moest weten, voelen en kunnen.
Ik verzamelde theorieën, bouwde structuren en methodieken,
probeerde het zo perfect mogelijk neer te zetten.
dacht ik dat ik alles zelf moest weten, voelen en kunnen.
Ik verzamelde theorieën, bouwde structuren en methodieken,
probeerde het zo perfect mogelijk neer te zetten.
Daardoor werd het zwaar en niet zo flexibel. Het voelde vrij lineair en star,
terwijl het leven zelf nooit in rechte lijnen loopt.
terwijl het leven zelf nooit in rechte lijnen loopt.
Vandaag werk ik heel anders.
De reeks die ik nu ontwikkel, groeit in co-creatie.
Ze is vloeiend, flexibel, cyclisch, zoals het leven zelf.
Elke cyclus bouwt voort op de vorige en nodigt uit tot een volgende beweging:
eerst herstellen en herinneren, dan ontwaken en uitlijnen, daarna aanwakkeren
en expanderen, en tenslotte verdiepen en bewonen.
De reeks die ik nu ontwikkel, groeit in co-creatie.
Ze is vloeiend, flexibel, cyclisch, zoals het leven zelf.
Elke cyclus bouwt voort op de vorige en nodigt uit tot een volgende beweging:
eerst herstellen en herinneren, dan ontwaken en uitlijnen, daarna aanwakkeren
en expanderen, en tenslotte verdiepen en bewonen.
Het is geen ladder waar je hoger en hoger moet klimmen,
maar een cirkel die je telkens weer uitnodigt om terug te keren, te verdiepen
en opnieuw kiezen.
maar een cirkel die je telkens weer uitnodigt om terug te keren, te verdiepen
en opnieuw kiezen.
De eerste cyclus wordt gelanceerd, nu, in het laatste deel van september,
een moment waar ik intens naar uitkijk, omdat dit traject niet uit mijn hoofd
maar vanuit echte verbinding geboren is.
een moment waar ik intens naar uitkijk, omdat dit traject niet uit mijn hoofd
maar vanuit echte verbinding geboren is.
Co-creatie betekent voor mij veel meer dan brainstormen of ideeën uitwisselen.
Het is bedding waarin echtheid en wetenschap elkaar raken.
Ik nodig bewust een klein aantal mensen uit, mensen die midden in de thema’s staan waar ik rond werk
en die de moed hebben om eerlijk te zijn, ook als dat schuurt.
Het is bedding waarin echtheid en wetenschap elkaar raken.
Ik nodig bewust een klein aantal mensen uit, mensen die midden in de thema’s staan waar ik rond werk
en die de moed hebben om eerlijk te zijn, ook als dat schuurt.
Het is geen vrijblijvende samenwerking: co-creators engageren zich
om het volledige traject met de mini-reisjes thuis te doorlopen en
om hun ervaringen, feedback en energie terug te geven.
Tijdens onze Zoom-sessies leg ik mijn ruwe teksten en oefeningen op tafel
en zij brengen hun waarheid. En tussendoor, in hun eigen leven, testen ze de stappen en rituelen uit,
zodat hun beleving evenveel deel wordt van het proces als mijn kennis.
om het volledige traject met de mini-reisjes thuis te doorlopen en
om hun ervaringen, feedback en energie terug te geven.
Tijdens onze Zoom-sessies leg ik mijn ruwe teksten en oefeningen op tafel
en zij brengen hun waarheid. En tussendoor, in hun eigen leven, testen ze de stappen en rituelen uit,
zodat hun beleving evenveel deel wordt van het proces als mijn kennis.
Ik herinner me een moment in de eerste laag van mijn traject, die ik nu aan het afronden ben.
Ik had een tekst geschreven over aarden en lichaamsbewustzijn.
Voor mij voelde die stevig en rustgevend. Tot een co-creatrice zei:
“Berit, ik ervaar dit anders. Als ik ga aarden, voel ik eerst spanning, geen rust.”
Ik had een tekst geschreven over aarden en lichaamsbewustzijn.
Voor mij voelde die stevig en rustgevend. Tot een co-creatrice zei:
“Berit, ik ervaar dit anders. Als ik ga aarden, voel ik eerst spanning, geen rust.”
Mijn eerste reflex was om het beter uit te leggen,
maar toen luisterde ik opnieuw. Haar woorden waren geen kritiek,
maar een sleutel. Samen onderzochten we hoe aarden soms eerst onrust naar boven haalt,
voordat het bedding kan geven. Ik verweefde haar ervaring met de theorie van Nossrat Peseschkian over de vier dimensies van levensbalans. En plots klopte de tekst dieper. Niet omdat ik hem bedacht had,
maar omdat haar lichaam en mijn kennis samen een diamant vormden.
maar toen luisterde ik opnieuw. Haar woorden waren geen kritiek,
maar een sleutel. Samen onderzochten we hoe aarden soms eerst onrust naar boven haalt,
voordat het bedding kan geven. Ik verweefde haar ervaring met de theorie van Nossrat Peseschkian over de vier dimensies van levensbalans. En plots klopte de tekst dieper. Niet omdat ik hem bedacht had,
maar omdat haar lichaam en mijn kennis samen een diamant vormden.
En eerlijk? Het doet ook iets met mij.
Het haalt me weg uit het idee dat ik alles moet weten of
dat ik zoveel mogelijk theorie moet aandragen om waarde te geven.
Soms verzand ik in de drang om meer uit te leggen, maar co-creatie bevrijdt me daarvan.
Het confronteert me, maakt me nederig en tegelijk hoopvol.
Want telkens opnieuw ervaar ik dat transformatie pas echt beklijft wanneer ze gedeeld wordt.
Het haalt me weg uit het idee dat ik alles moet weten of
dat ik zoveel mogelijk theorie moet aandragen om waarde te geven.
Soms verzand ik in de drang om meer uit te leggen, maar co-creatie bevrijdt me daarvan.
Het confronteert me, maakt me nederig en tegelijk hoopvol.
Want telkens opnieuw ervaar ik dat transformatie pas echt beklijft wanneer ze gedeeld wordt.
En als mensen dieper willen gaan,
heb ik geleerd dat mijn bijkomende 1-op-1 begeleiding veel effectiever is dan extra uitleg op papier.
Dan ontstaat er bedding op maat: afgestemd op hun eigenheid, hun verhaal, hun unieke uitdagingen.
Daar ligt de kracht van verdieping.
heb ik geleerd dat mijn bijkomende 1-op-1 begeleiding veel effectiever is dan extra uitleg op papier.
Dan ontstaat er bedding op maat: afgestemd op hun eigenheid, hun verhaal, hun unieke uitdagingen.
Daar ligt de kracht van verdieping.
Onderzoek bevestigt dit ook.
Participatief ontwerpen verhoogt betrokkenheid en eigenaarschap.
Mensen voelen zich verbonden met wat ze mee creëren.
Het wordt niet langer mijn project dat zij consumeren, maar hun bedding die mee zichtbaar wordt.
Met hun pijn, hun verlangen, hun stem. En precies daardoor resoneren deze programma’s.
Participatief ontwerpen verhoogt betrokkenheid en eigenaarschap.
Mensen voelen zich verbonden met wat ze mee creëren.
Het wordt niet langer mijn project dat zij consumeren, maar hun bedding die mee zichtbaar wordt.
Met hun pijn, hun verlangen, hun stem. En precies daardoor resoneren deze programma’s.
Omdat ze licht en haalbaar gemaakt zijn voor mensen die nog midden in het drukke leven staan.
Omdat ze passen in een vol bestaan zonder extra druk, en tegelijk net dat leven lichter maken.
Alles gebeurt op ieders eigen tempo en ritme, zonder tijdsdruk.
Omdat ze passen in een vol bestaan zonder extra druk, en tegelijk net dat leven lichter maken.
Alles gebeurt op ieders eigen tempo en ritme, zonder tijdsdruk.
Daarom geloof ik zo sterk in dit proces. Mijn trajecten zijn geen copy-paste van modellen.
Ze zijn geboren in dialoog met echte mensen. En precies daardoor raken ze niet alleen het hoofd,
maar ook het hart en het lichaam.
Ze zijn geboren in dialoog met echte mensen. En precies daardoor raken ze niet alleen het hoofd,
maar ook het hart en het lichaam.
Wil jij deel zijn van zo’n bedding?
Voor de komende cycli zijn er nog enkele plaatsen vrij om mee te co-creëren.
Het is geen vrijblijvende rol, maar een wederkerige reis.
Jij brengt je ervaring, ik breng bedding en richting.
Samen maken we iets dat dieper gaat dan theorie alleen.
Voor de komende cycli zijn er nog enkele plaatsen vrij om mee te co-creëren.
Het is geen vrijblijvende rol, maar een wederkerige reis.
Jij brengt je ervaring, ik breng bedding en richting.
Samen maken we iets dat dieper gaat dan theorie alleen.
#cocreatie #bedding #persoonlijkegroei #welzijn #herstellen #herinneren #thuiskomenbijjezelf #transformatie #cyclischleven #zelfzorg #coachingmetziel #echtheid
0 Comments