Hoe grenzen stellen je vrijheid geeft: de zachte kracht van nee: Grenzen stellen is voor velen lastig. We zijn opgegroeid in een cultuur die flink zijn beloont boven trouw zijn aan onszelf. Vaak merken we pas dat onze grens overschreden is wanneer ons lichaam begint te protesteren: gespannen schouders, hoofdpijn of prikkelbaarheid.
En toch… grenzen hoeven niet hard of bot te zijn. Ze kunnen zacht zijn. Helder en vriendelijk.
In Cyclus 1 ontdekte Lisa hoe bevrijdend het was om een zachte nee uit te spreken. Ook Nouk en Hilde ervoeren hoe grenzen niet botsen, maar dragen. Hun verhalen tonen dat grenzen geen theoretisch idee zijn, maar een beweging die voelbaar wordt in lichaam, hart en relaties.
Onderzoek van Dr. Brené Brown bevestigt dit: kwetsbaarheid en grenzen horen bij elkaar. Het zijn niet de mensen die altijd ja zeggen die de sterkste verbindingen hebben, maar juist degenen die durven aangeven waar hun grens ligt.
Ikzelf heb geleerd dat een zachte nee geen afwijzing is, maar een daad van liefde voor mezelf. Elke zachte nee opent de deur naar een groot ja: ja voor rust, gezondheid, mijn dieren, mijn waarheid.
Daarover gaat Cyclus 1: Herstel & Herinneren. En daarover ook mijn gratis webinar op 7 oktober 2025: Herstel & Herinneren: terug thuiskomen bij jezelf. Ontdek hoe een klein nee een groot ja kan zijn, naar jezelf, naar eerlijkere relaties, naar een leven dat klopt.
Read more...
Er zijn momenten die voelen als een geboorte. Deze week was dat voor mij zo. Na maanden van schrijven, voelen, wankelen en weer opstaan is het eerste stuk van mijn missie er: Herstel & Herinneren.
Ze is digitaal geboren, geen papier, maar pixels en licht die bedding vormen. En toch voelt ze aards, warm, echt. Het proces ernaartoe was niet eenvoudig. In mijn journal schreef ik over twijfel en angst: “Wie ben ik om dit te brengen? Wat als niemand dit ooit wil lezen?” Maar telkens waren er mijn co-creatrices: Lisa, Nouk en Hilde, die bedding boden en woorden gaven die mij opnieuw deden vertrouwen. Samen brachten we dit eerste stuk de wereld in.
En nu mag ze groeien. Ik gun haar dat ze precies die mensen aantrekt die op een kruispunt staan. Die voelen:ik ben opgeblust en ik snak naar rust. Die merken: ik leef op automatische piloot en ik wil terug voelen. Die herkennen: ik overleef, maar ik wil weer leven. Die midden in een storm van verwachtingen of verlies staan en fluisteren: het mag anders, het mag zachter.
Volgens arts en onderzoeker Machteld Huber is gezondheid niet de afwezigheid van klachten, maar het vermogen om je aan te passen en trouw te blijven aan jezelf. Precies dát is de kern van Herstel & Herinneren.
📅 Save the Date: 7 oktober 2025, 19.30u GRATIS webinar.
🖋 Inschrijven kan vanaf 22 september 2025 via mijn website.
Read more...🖋 Inschrijven kan vanaf 22 september 2025 via mijn website.
Je hoofd kan analyseren en relativeren, maar je lichaam spreekt een taal die dieper gaat. Vaak begint het met een fluistering: een druk achter je ogen, een adem die stokt, een beklemming in je maag. Signalen die we snel wegduwen omdat het leven doorgaat. Tot je lichaam besluit luider te spreken.
In deze blog neem ik je mee in mijn eigen ervaring met burn-out en een verhaal van een coachee die leerde luisteren naar dat benauwende gevoel net voor een overleg.
Twee voorbeelden die tonen dat je lichaam geen vijand is, maar een richtingwijzer. Wetenschappers als Huber, Peseschkian en Seligman onderbouwen wat we voelen: welzijn gaat niet over prestaties afvinken, maar over trouw blijven aan jezelf en aanwezig zijn in dit moment.
Mijn overtuiging is helder: je lichaam liegt nooit. Het draagt de waarheid die je hoofd soms liever negeert.
Luisteren naar je lichaam is geen luxe, het is een daad van moed.
In Cyclus 1 van mijn online groeipad leer je hoe je dit kompas weer kan volgen. Op 7 oktober 2025 start er een gratis webinar, en vanaf 22 september kan je je al inschrijven om mee te stappen in die eerste beweging.
Read more...
Co-creatie leerde mij iets wat ik nooit had verwacht: dat ik mijn werk niet alleen hoef te dragen.
Mijn richting, bedding en bewustzijnsaanzetten ontstaan vanuit mijn eigen proces en kennis,
maar pas in co-creatie worden ze voelbaar en praktisch.
Vrouwen zoals Lisa (53), Noek (52) en Hilde (54) spiegelen mij wat wel en niet werkt.
Hun feedback maakt mijn trajecten haalbaar, lichter en tegelijk krachtiger.
Zo groeide Cyclus 1: Herstel & Herinneren uit tot een rijk geheel van een leefboek en een online leeromgeving.
Dit traject is groot van waarde, omdat het niet werkt vanuit druk of lineaire stappen,
maar vanuit cyclisch leven.
Je krijgt ruimte om te vertragen, te voelen, te herhalen en telkens opnieuw je eigen tempo te volgen.
Het co-creatieproces loopt stilaan naar zijn afronding.
Op 7 oktober volgt de lancering.
Daarover vertel ik binnenkort meer.
Wat ik nu al weet: dit traject wil je niet missen.
Read more...
Co-creatie is geen vrijblijvende brainstorm, maar de bedding waarin echtheid en wetenschap elkaar ontmoeten. In mijn trajecten werk ik met kleine groepen co-creators die niet enkel feedback geven, maar het volledige programma met mini-reisjes thuis doorlopen. Zij brengen hun rauwe waarheid en eigen ervaringen in, ik leg mijn ruwe teksten en oefeningen op tafel. Die wederkerigheid maakt dat het traject niet star of lineair wordt, maar cyclisch, vloeiend en afgestemd op het leven zelf.
Ik herinner me hoe een co-creatrice vertelde dat aarden bij haar eerst spanning gaf in plaats van rust. Dat inzicht maakte het programma rijker en herkenbaarder. Niet bedacht in mijn hoofd, maar geboren in de ontmoeting. En precies daarom resoneren deze programma’s. Ze zijn lichter, haalbaar voor mensen die midden in een druk leven staan, zonder extra druk, en toch transformerend omdat ze dat leven net verlichten. Alles gebeurt op ieders eigen tempo, zonder tijdsdruk.
Zo ontstaan mijn cycli: in dialoog, in bedding, in beweging. Niet als copy-paste van modellen, maar als levend kompas.
Read more...
Jarenlang was ik de vrouw met antwoorden. In mijn consultancytijd betaalden mensen mij om snel oplossingen te bedenken. Hoe slimmer mijn advies, hoe waardevoller ik mij voelde. Stiltes waren gevaarlijk, ze gaven het gevoel dat ik niet genoeg deed.
Tot mijn lichaam mij in 2018 stopte. Plots kon ik niet meer. Mijn stem brak, ik begon te huilen, en ik ben weken niet meer opgehouden. Geen enkel plan hielp. Het enige wat er nog was: tranen en stilte.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet over hoe je lichaam zich kan herstellen door terug balans te brengen tot op celniveau, dan had ik sneller steviger gestaan. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Het blijft een van de grootste lessen: hoe diep alles met elkaar verbonden is.
Later, als coach, ontdekte ik dat luisteren helender is dan duizend adviezen. In de stilte vinden mensen vaak hun eigen woorden en waarheid. Soms vraag ik toestemming om een stukje van mezelf te delen, omdat erkenning ook helend kan zijn. Maar luisteren blijft de kern.
Luisteren is bedding. Ruimte waarin iemand zichzelf terughoort. En precies dat wil ik meegeven.
Read more...
