De ochtend na de storm is vreemd stil. De lucht is uitgewrongen, de plassen spiegelen zacht terug wat boven hen hing.
Het is alsof alles fluistert: het ergste lawaai is voorbij, nu begint het werk.
Niet het harde werk van duwen en volhouden, maar het stille werk van blijven.
Blijven bij jezelf. Bij wat waar is. Bij wat pijn deed en nog nadreunt in je lichaam.
In een eerdere blog schreef ik dat geluk geen zonnestraal is.
Vandaag zie ik geluk eerder als de damp die opstijgt uit warme stenen na regen.
Subtiel, bijna onzichtbaar, maar voelbaar in elke vezel. Het is de bedding waarin je neerkomt.
Thuiskomt in jezelf.
Jarenlang leefde ik alsof ik de storm was. Veel doorgaan, veel perfectionisme, veel verantwoordelijkheid.
Het werkte, tot het niet meer werkte.
Ik begreep toen nog niet dat het niet de storm is die je breekt, maar hoe je jezelf vasthoudt terwijl hij over je heen trekt.
Wat ik leerde na de regen, is dat blijven een werkwoord is.
Je voeten voelen dragen. Je adem terug in je buik leggen.
Niet teruggrijpen naar oude verhalen, en ook niet hals over kop springen naar nieuwe.
Blijven vraagt moed, zachtheid en herhaling.
Positieve Gezondheid leerde me dat gezondheid niet betekent dat je zonder symptomen leeft, maar dat je kunt meebewegen met het leven en tegelijk je regie voelt. Het PERMA-model laat zien dat kleine, herhaalde keuzes niet enkel je emoties voeden, maar ook je verbinding, je betekenis, je balans. Consequentie is kracht, niet intensiteit.
Ik leerde het niet uit boeken, maar door eenvoud. Mijn voeten op koude tegels. Mijn rug tegen een muur.
Mijn dieren die geen drama maken, maar elke dag vertragen, rusten, bewegen, herbeginnen.
De paradox is geruststellend: je hebt geen heldendaad nodig, je hebt herhaling nodig.
Rust blijkt niet spectaculair. Grenzen stellen geen vuurwerk. Zelfzorg is vaak: vroeg naar bed, een wandeling zonder doel, vijf minuten niets.
Maar juist daarin begint je lichaam je opnieuw te geloven.
En misschien is dat de essentie: dat je niet hoeft te wachten tot de zon schijnt.
Dat je ook in natte straten thuis kunt komen.
Dat je trouw mag zijn aan je lichaam, je hart, je ritme.
Wanneer ik elke ochtend mijn voeten voel op mijn terras, adem tot in mijn buik en zacht zeg: ik ben hier, begint voor mij een leven dat klopt.
Niet in de zonnestraal, wel in de warme damp die langzaam optrekt.
En misschien mag jij jezelf vandaag ook die vraag stellen:
welke kleine, herhaalbare keuze wil ik maken, zodat mijn lichaam voelt dat ik blijf?
Read more...
Wat als boosheid geen teken van breuk is, maar een poort naar verbinding?
In deze blog neem ik je mee in een ervaring die me tot in mijn lijf raakte, en hoe ik koos om te blijven staan in plaats van te verdwijnen.
Over woede die geen explosie werd, maar bedding.
Over grenzen die pas voelbaar worden als ze overschreden zijn.
Over het verschil tussen pleasen en voelen.
Dit is een verhaal over kracht in kwetsbaarheid, en over de moed om jezelf niet te verliezen.
Misschien herken jij je erin.
Read more...
Het is moeilijk om mensen teleur te stellen, vooral als je altijd 'ja' zegt terwijl je 'nee' voelt. Schuldgevoel en de behoefte aan erkenning kunnen ervoor zorgen dat je over je eigen grenzen gaat. Het besef dat 'nee' een volledige zin is, kan een waardevolle verandering in perspectief brengen.
In het dagelijks leven zeggen we vaak automatisch 'ja' op sociale verplichtingen en verzoeken, zonder na te denken over de impact op onszelf. Een bewuste pauze nemen voordat je antwoordt, kan helpen om te beslissen of een verzoek past bij jouw behoeften en mogelijkheden. Het is inspirerend om te zien hoe anderen deze techniek moeiteloos toepassen en hun grenzen bewaken zonder schuldgevoel.
Het vaker zeggen van 'nee' kan je relaties versterken en je persoonlijke grenzen verbeteren. Door bewust te kiezen en tijd te nemen voor je beslissingen, voorkom je dat je leven onnodig complex wordt. 'Nee' zeggen vanuit zelfzorg is uiteindelijk een 'ja' tegen jezelf.
Read more...In het dagelijks leven zeggen we vaak automatisch 'ja' op sociale verplichtingen en verzoeken, zonder na te denken over de impact op onszelf. Een bewuste pauze nemen voordat je antwoordt, kan helpen om te beslissen of een verzoek past bij jouw behoeften en mogelijkheden. Het is inspirerend om te zien hoe anderen deze techniek moeiteloos toepassen en hun grenzen bewaken zonder schuldgevoel.
Het vaker zeggen van 'nee' kan je relaties versterken en je persoonlijke grenzen verbeteren. Door bewust te kiezen en tijd te nemen voor je beslissingen, voorkom je dat je leven onnodig complex wordt. 'Nee' zeggen vanuit zelfzorg is uiteindelijk een 'ja' tegen jezelf.
Het moderne leven zit vol met verantwoordelijkheden en verwachtingen, wat vaak de behoefte aan 'me-time' tot een illusie maakt. Maar zelfzorg is niet alleen haalbaar, het is essentieel. Het draait om het vinden van balans op emotioneel, fysiek, mentaal en spiritueel niveau, en het zonder schuldgevoel tijd voor jezelf maken.
Emotionele zelfzorg betekent ruimte geven aan je gevoelens, of dat nu praten, schrijven of gewoon een goede huilbui is. Fysieke zelfzorg vraagt aandacht voor je lichaam door regelmatige beweging, gezonde voeding en voldoende rust. Mentale zelfzorg houdt in dat je je geest zowel stimuleert als ontspant, terwijl spirituele zorg zorgt voor betekenis en verbinding in je leven.
Regelmatige zelfzorg verbetert je mentale gezondheid, vermindert stress en bevordert je algemeen welzijn. Door regelmatige me-time in te plannen als een onmisbare afspraak in je agenda, kun je beter omgaan met de dagelijkse uitdagingen. Zelfzorg is geen egoïsme, maar een investering in jezelf, waardoor je beter voor anderen kan zorgen. Dus zetten we de waterkoker aan en genieten we van welverdiende rust.
Read more...
