Er zijn momenten waarop woorden tekortschieten. Waarop de adem het enige is wat nog beweegt.
Na het verlies van Django, en van al mijn gevallen engelen die door de tijd heen sporen in mij hebben achtergelaten, vond ik een nieuw soort stilte. Geen leegte, maar een zachte ruimte waarin alles wat ooit werd losgelaten nu verder leeft. In mijn adem. In mijn lichaam. In mijn vuur.
Deze tekst is geen verhaal. Geen troost. Geen antwoord.
Het is een adem, een fluistering van liefde zonder grens.
Het is een adem, een fluistering van liefde zonder grens.
Voor wie ooit iemand verloor en toch nog elke dag ademt.
Voor wie voelt dat liefde niet eindigt, maar zich verplaatst.
En voor wie opnieuw durft te ademen, zacht en echt.
Read more...Voor wie voelt dat liefde niet eindigt, maar zich verplaatst.
En voor wie opnieuw durft te ademen, zacht en echt.
Er is iets met de stilte van de Ardennen. Met dat moment waarop het bereik op je telefoon verdwijnt en de enige verbinding die overblijft, die met jezelf is, en met wie echt naast je rijdt, ademt, leeft.
Tijdens een stormachtig weekend te paard, samen met mijn zus, voelde ik opnieuw hoe helend loskomen kan zijn. De regen sloeg tegen mijn wangen, de wind trok door mijn haren, en ergens tussen de modder en het ritme van de paarden vond ik iets terug wat ik lang niet meer gevoeld had: rust. Niet de oppervlakkige rust van even niets moeten, maar die diepe, lichamelijke rust die zegt: je bent hier, het is goed.
’s Avonds, op het houten bankje van onze B&B Ranch, praatten we uren. Over papa, over verlangen, over hoe we soms nog proberen te passen in oude verhalen. En terwijl buiten de storm bleef razen, voelde ik binnenin vrede.
Wetenschappers weten ondertussen wat wij intuïtief voelen: tijd in de natuur kalmeert het stresscentrum in onze hersenen en brengt het zenuwstelsel weer in balans. Misschien was dat wat er gebeurde, mijn lichaam herinnerde zich wat mijn hoofd vergeten was.
Loskomen is geen vlucht, maar een thuiskomen. Soms begint landen precies daar: tussen regen, wind, paardenhoeven en stilte.
Read more...
Ik was altijd de harde werker. De sterke, de loyale, degene die nooit klaagde en altijd doorging. Van buiten leek het kracht, van binnen was het vaak overleven.
Presteren gaf me applaus en erkenning, maar het was vluchtig, alsof ik telkens water dronk in een woestijn. Even verlicht, maar nooit verzadigd.
Wetenschappers als Martin Seligman, Machteld Huber en Nossrat Peseschkian bevestigen wat ik zelf doorleefde: welzijn gaat veel verder dan prestaties. Het draait om balans tussen hoofd, hart, lichaam en ziel. Om trouw blijven aan jezelf, niet om harder je best te doen. Prestatie kan je tijdelijk overeind houden, maar welzijn brengt je echt thuis.
Vandaag weet ik dat welzijn geen luxe is. Het is de bedding die je draagt, de plek waar je adem vindt, de bron die je telkens opnieuw herinnert: je bent al genoeg.
In mijn nieuwe blog deel ik mijn weg van prestatie naar welzijn. En in mijn gratis webinar “Herstel & Herinneren” op dinsdag 7 oktober 2025 om 19.30u neem ik je mee in diezelfde beweging: van moeten naar mogen, van uitputting naar bedding.
Misschien is dit jouw moment om de lat eindelijk neer te leggen.
Read more...
Ik weet nog hoe ik daar zat, alleen in mijn auto. Buiten reed het verkeer gewoon door, binnen zakte de grond onder me weg. Alles wat me overeind had gehouden, mijn wilskracht, mijn discipline, mijn flink zijn, was ineens op.
Wat volgde was geen rechte weg omhoog, maar een kronkelend pad vol vallen en opstaan, moedeloosheid en kleine succesjes. Ik moest leren luisteren naar iets dat ik nooit had vertrouwd: mijn eigen lichaam.
Uit die crash groeide mijn missie. Geen strak plan, maar een bedding die ik eerst voor mezelf moest worden. Van daaruit ontstond Cyclus 1: Herstel & Herinneren. In co-creatie, lichter en zachter dan vroeger, met ruimte voor kleine stappen die door herhaling nieuwe natuur worden.
Op 7 oktober laat ik dit werk de wereld in, tijdens het webinar Herstel & Herinneren: terug thuiskomen bij jezelf.
Mijn verhaal is geen afgerond hoofdstuk, maar een levend, lerend verhaal. Kwetsbaarheid is mijn kracht geworden. En misschien herken jij iets in mijn woorden. Want elk verhaal is uniek, en toch spiegelen we elkaar.
Read more...
Er zijn momenten die voelen als een geboorte. Deze week was dat voor mij zo. Na maanden van schrijven, voelen, wankelen en weer opstaan is het eerste stuk van mijn missie er: Herstel & Herinneren.
Ze is digitaal geboren, geen papier, maar pixels en licht die bedding vormen. En toch voelt ze aards, warm, echt. Het proces ernaartoe was niet eenvoudig. In mijn journal schreef ik over twijfel en angst: “Wie ben ik om dit te brengen? Wat als niemand dit ooit wil lezen?” Maar telkens waren er mijn co-creatrices: Lisa, Nouk en Hilde, die bedding boden en woorden gaven die mij opnieuw deden vertrouwen. Samen brachten we dit eerste stuk de wereld in.
En nu mag ze groeien. Ik gun haar dat ze precies die mensen aantrekt die op een kruispunt staan. Die voelen:ik ben opgeblust en ik snak naar rust. Die merken: ik leef op automatische piloot en ik wil terug voelen. Die herkennen: ik overleef, maar ik wil weer leven. Die midden in een storm van verwachtingen of verlies staan en fluisteren: het mag anders, het mag zachter.
Volgens arts en onderzoeker Machteld Huber is gezondheid niet de afwezigheid van klachten, maar het vermogen om je aan te passen en trouw te blijven aan jezelf. Precies dát is de kern van Herstel & Herinneren.
📅 Save the Date: 7 oktober 2025, 19.30u GRATIS webinar.
🖋 Inschrijven kan vanaf 22 september 2025 via mijn website.
Read more...🖋 Inschrijven kan vanaf 22 september 2025 via mijn website.
Co-creatie leerde mij iets wat ik nooit had verwacht: dat ik mijn werk niet alleen hoef te dragen.
Mijn richting, bedding en bewustzijnsaanzetten ontstaan vanuit mijn eigen proces en kennis,
maar pas in co-creatie worden ze voelbaar en praktisch.
Vrouwen zoals Lisa (53), Noek (52) en Hilde (54) spiegelen mij wat wel en niet werkt.
Hun feedback maakt mijn trajecten haalbaar, lichter en tegelijk krachtiger.
Zo groeide Cyclus 1: Herstel & Herinneren uit tot een rijk geheel van een leefboek en een online leeromgeving.
Dit traject is groot van waarde, omdat het niet werkt vanuit druk of lineaire stappen,
maar vanuit cyclisch leven.
Je krijgt ruimte om te vertragen, te voelen, te herhalen en telkens opnieuw je eigen tempo te volgen.
Het co-creatieproces loopt stilaan naar zijn afronding.
Op 7 oktober volgt de lancering.
Daarover vertel ik binnenkort meer.
Wat ik nu al weet: dit traject wil je niet missen.
Read more...
