Je hoofd kan analyseren en relativeren, maar je lichaam spreekt een taal die dieper gaat. Vaak begint het met een fluistering: een druk achter je ogen, een adem die stokt, een beklemming in je maag. Signalen die we snel wegduwen omdat het leven doorgaat. Tot je lichaam besluit luider te spreken.
In deze blog neem ik je mee in mijn eigen ervaring met burn-out en een verhaal van een coachee die leerde luisteren naar dat benauwende gevoel net voor een overleg.
Twee voorbeelden die tonen dat je lichaam geen vijand is, maar een richtingwijzer. Wetenschappers als Huber, Peseschkian en Seligman onderbouwen wat we voelen: welzijn gaat niet over prestaties afvinken, maar over trouw blijven aan jezelf en aanwezig zijn in dit moment.
Mijn overtuiging is helder: je lichaam liegt nooit. Het draagt de waarheid die je hoofd soms liever negeert.
Luisteren naar je lichaam is geen luxe, het is een daad van moed.
In Cyclus 1 van mijn online groeipad leer je hoe je dit kompas weer kan volgen. Op 7 oktober 2025 start er een gratis webinar, en vanaf 22 september kan je je al inschrijven om mee te stappen in die eerste beweging.
Read more...
Co-creatie leerde mij iets wat ik nooit had verwacht: dat ik mijn werk niet alleen hoef te dragen.
Mijn richting, bedding en bewustzijnsaanzetten ontstaan vanuit mijn eigen proces en kennis,
maar pas in co-creatie worden ze voelbaar en praktisch.
Vrouwen zoals Lisa (53), Noek (52) en Hilde (54) spiegelen mij wat wel en niet werkt.
Hun feedback maakt mijn trajecten haalbaar, lichter en tegelijk krachtiger.
Zo groeide Cyclus 1: Herstel & Herinneren uit tot een rijk geheel van een leefboek en een online leeromgeving.
Dit traject is groot van waarde, omdat het niet werkt vanuit druk of lineaire stappen,
maar vanuit cyclisch leven.
Je krijgt ruimte om te vertragen, te voelen, te herhalen en telkens opnieuw je eigen tempo te volgen.
Het co-creatieproces loopt stilaan naar zijn afronding.
Op 7 oktober volgt de lancering.
Daarover vertel ik binnenkort meer.
Wat ik nu al weet: dit traject wil je niet missen.
Read more...
Co-creatie is geen vrijblijvende brainstorm, maar de bedding waarin echtheid en wetenschap elkaar ontmoeten. In mijn trajecten werk ik met kleine groepen co-creators die niet enkel feedback geven, maar het volledige programma met mini-reisjes thuis doorlopen. Zij brengen hun rauwe waarheid en eigen ervaringen in, ik leg mijn ruwe teksten en oefeningen op tafel. Die wederkerigheid maakt dat het traject niet star of lineair wordt, maar cyclisch, vloeiend en afgestemd op het leven zelf.
Ik herinner me hoe een co-creatrice vertelde dat aarden bij haar eerst spanning gaf in plaats van rust. Dat inzicht maakte het programma rijker en herkenbaarder. Niet bedacht in mijn hoofd, maar geboren in de ontmoeting. En precies daarom resoneren deze programma’s. Ze zijn lichter, haalbaar voor mensen die midden in een druk leven staan, zonder extra druk, en toch transformerend omdat ze dat leven net verlichten. Alles gebeurt op ieders eigen tempo, zonder tijdsdruk.
Zo ontstaan mijn cycli: in dialoog, in bedding, in beweging. Niet als copy-paste van modellen, maar als levend kompas.
Read more...
Jarenlang was ik de vrouw met antwoorden. In mijn consultancytijd betaalden mensen mij om snel oplossingen te bedenken. Hoe slimmer mijn advies, hoe waardevoller ik mij voelde. Stiltes waren gevaarlijk, ze gaven het gevoel dat ik niet genoeg deed.
Tot mijn lichaam mij in 2018 stopte. Plots kon ik niet meer. Mijn stem brak, ik begon te huilen, en ik ben weken niet meer opgehouden. Geen enkel plan hielp. Het enige wat er nog was: tranen en stilte.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet over hoe je lichaam zich kan herstellen door terug balans te brengen tot op celniveau, dan had ik sneller steviger gestaan. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Het blijft een van de grootste lessen: hoe diep alles met elkaar verbonden is.
Later, als coach, ontdekte ik dat luisteren helender is dan duizend adviezen. In de stilte vinden mensen vaak hun eigen woorden en waarheid. Soms vraag ik toestemming om een stukje van mezelf te delen, omdat erkenning ook helend kan zijn. Maar luisteren blijft de kern.
Luisteren is bedding. Ruimte waarin iemand zichzelf terughoort. En precies dat wil ik meegeven.
Read more...
Online coachen roept vaak de gedachte op dat het minder echt zou zijn dan fysieke gesprekken.
Alsof nabijheid enkel mogelijk is in dezelfde ruimte, alsof een scherm een muur optrekt.
Ook ik dacht er lang zo over. Tot ik het probeerde en ontdekte dat mijn overtuiging een illusie was.
Ik heb zelf bij veel therapeuten en coaches gezeten.
Vaak voelde het als bandwerk: praten, knikken, noteren, een wekker die bruusk afsloot net wanneer ik opende.
Het deed me eerder dichtklappen dan thuiskomen.
Tot ik iemand ontmoette die het anders deed: geen klok, maar ruimte. Geen haast, maar luisteren.
Die ervaring veranderde mijn kijk en werd mijn leidraad.
Coachen gaat voor mij nooit over de stoel of de kamer waarin je zit.
Het gaat over aanwezigheid, bedding, veiligheid.
En eerlijk, na een paar minuten online praten valt het scherm weg.
Jij in je veilige plek, ik in de mijne.
Geen muren, geen muffe wachtkamer, geen afleiding.
Alleen aandacht en de vrijheid om te ademen.
Ik herinner me Hilde, die absoluut niet online wilde werken.
Tot ze haar been brak.
Die eerste sessie noemde ze magisch.
Ze zei: “Nu wil ik niet anders. De tijd die ik win, geef ik aan mijn gezin en mijn dieren.
Geen reistijd, geen kosten, geen energieverlies.”
Hoe vaak kost een fysieke afspraak je al energie nog voor het gesprek begint, met files, parkeerzoektochten, regenbuien. Online start meteen in aanwezigheid.
De wetenschap bevestigt dit. Onderzoek toont aan dat online en telefonische interventies minstens even effectief zijn als fysieke sessies bij thema’s als angst, depressie en stress. In sommige studies geeft meer dan tachtig procent van de deelnemers aan dat online therapie beter of gelijkwaardig voelt. Ons brein reageert vooral op toon, woorden en aandacht, niet op muren. Het scherm wordt transparant zodra er verbinding is.
Wat ik zelf merk, is dat online werken mijn sessies dieper maakt. Omdat de ruis wegvalt.
Omdat ik geen tijd verlies in verkeer. Omdat ik de ruimte heb om voor te bereiden en nadien weer te landen.
Mijn sessies duren gemiddeld 100 min. Dat geeft tijd om rustig te starten en veilig af te ronden, zonder klok die meeduwt. En die rust voelen coachees ook.
Mijn statement is helder: Online is, voor mij, zeker geen noodoplossing. Het is de beste keuze. Effectiever, toegankelijker, veiliger en menselijker.
Durf je oordeel los te laten. Zelfs al voor twintig minuten. Boek een gratis kennismaking, klik hier, ervaar het zelf. Je zal merken dat het scherm snel wegvalt, en wat overblijft is wat echt telt: aanwezigheid, aandacht en een bedding waarin jij weer kan thuiskomen in jezelf.
Read more...
Moe zijn leek ooit normaal. Iedereen liep toch leeg, iedereen had toch een hoofd in mist en een lijf dat te weinig deed wat je wilde. Tot mijn systeem me stillegde. Niet zacht, maar met een crash: adem die stokte, benen die trilden, een trap die ik niet meer op kon. Wat voelde als falen, werd mijn redding.
Mijn lichaam bleek nooit mijn vijand. Het hield mijn waarheid vast, tot ik niet meer kon ontsnappen. In de kou van mijn balkon, blote voeten op de stenen, tranen langs mijn wangen, fluisterde ik: ik besta, en ik hoef niets te dragen dat niet van mij is. Daar groeiden wortels, niet in de aarde, maar in mezelf.
Ik zie het ook bij de mensen die ik begeleid. Een man wiens maag protesteerde na jaren doorgaan. Een vrouw die begon te beven toen stilte haar eindelijk vond. Het lichaam spreekt waar woorden zwijgen. Zoals Bessel van der Kolk schrijft: the body keeps the score.
En precies daar ligt een sleutel. Volgens arts Machteld Huber betekent gezondheid niet de afwezigheid van klachten, maar het vermogen je aan te passen en trouw te blijven aan jezelf. Luister je naar de signalen van je lichaam, dan vergroot je je veerkracht. Psycholoog Martin Seligman voegt eraan toe dat veerkracht niet gaat om altijd winnen, maar om telkens terug te keren met behoud van waardigheid.
Aarden werd mijn dagelijkse ritueel. Niet zweverig, maar eerlijk. Waar zit spanning, waar leegte, waar rust? Het voelt rauw, soms pijnlijk, maar het is een thuiskomen. Want veerkracht groeit niet door harder te duwen, maar door zachter te landen. Niet door te doen alsof alles onder controle is, maar door toe te geven dat je lichaam al lang wist wat jij niet wilde horen.
Vandaag weet ik dat herstel ook op celniveau begint, vanbinnen uit. Bewust kiezen voor balans maakt verschil. Het geeft stevigheid en zachtheid. Het maakt dat je niet hoeft te wachten tot je breekt, maar mag luisteren naar de kleine signalen.
Misschien mag je jezelf de vraag stellen: waar in jouw lichaam ligt een waarheid die je hoofd nog niet durft te erkennen?
Als dit binnenkomt en je wil weten wat herstel op celniveau voor jou kan betekenen ook bij burn-out, maak dan een gratis afspraak in mijn agenda.
Read more...
