Liefde vraagt niet dat je verdwijnt!
Het begint niet met een klap.
Het begint met een kanteling.
Een blik. Een grap. Een stilte.
Het begint met een kanteling.
Een blik. Een grap. Een stilte.
En mijn lichaam dat al onderduikt.
Mijn adem die stokt. Mijn schouders die kantelen.
Mijn zenuwstelsel in alarm.
Maar ik lach. Zoals altijd. Zacht. Vertraagd.
Want dat is wat ik leerde:
dat liefde iets is wat je moet verdienen.
Door stil te zijn. Zacht te blijven. Jezelf niet te veel te maken.
Want dat is wat ik leerde:
dat liefde iets is wat je moet verdienen.
Door stil te zijn. Zacht te blijven. Jezelf niet te veel te maken.
Psychologen noemen het fawning.
Geen vechten. Geen vluchten. Maar verdwijnen.
Je wordt lief. Begripvol. Onzichtbaar. En je overleeft.
Geen vechten. Geen vluchten. Maar verdwijnen.
Je wordt lief. Begripvol. Onzichtbaar. En je overleeft.
Tot ik stopte. Deze keer bleef ik.
Niet bij hem. Bij mij. Hij zei iets — of niets.
En ik sprak. Zacht. Zonder verwijt. Maar helder.
Niet bij hem. Bij mij. Hij zei iets — of niets.
En ik sprak. Zacht. Zonder verwijt. Maar helder.
De stilte die volgde was luid. Maar ze brak me niet.
Want ik stond. Trillend, maar recht.
Want ik stond. Trillend, maar recht.
Elke keer dat ik zo’n moment kies, leert mijn lijf:
ik ben veilig in mezelf.
Ik hoef mezelf niet meer te verlaten voor liefde.
ik ben veilig in mezelf.
Ik hoef mezelf niet meer te verlaten voor liefde.
Wat ik voel, is niet te veel.
Wat ik nodig heb, niet overdreven.
En wie ik ben, hoeft niet kleiner te worden om geliefd te zijn.
Wat ik nodig heb, niet overdreven.
En wie ik ben, hoeft niet kleiner te worden om geliefd te zijn.
Mijn liefde is geen smeekbede. Ze is een spiegel. Voor wie durft kijken.
Read more...
In deze blog worden de uitdagingen en emoties besproken die gepaard gaan met het ontdekken van persoonlijke zielsverlangens. Het beschrijft een intieme reis waarin je jezelf kwetsbaar opstelt om die diepgewortelde verlangens te vinden, zelfs als dat betekent dat je confronterende en ongemakkelijke gevoelens moet doorstaan. Berit vertelt hoe het proces van introspectie niet alleen leidt tot helderheid, maar ook tot een gevoel van vervulling en een nieuw begin.
De blog legt uit dat het vinden van zielsverlangens niet altijd logisch is en vaak overgave in plaats van controle vereist. Berit benadrukt dat het ontdekken van deze verlangens een transformerende ervaring is, die terugkomende thema's van authenticiteit en innerlijke vrede kan onthullen. Het onderstreept het belang van tijd, stilte, en de bereidheid om oude patronen los te laten zodat deze verlangens zich kunnen manifesteren.
Als onderdeel van een persoonlijk groeipad, worden zielsverlangens gepresenteerd als essentiële elementen voor veerkracht en mentale weerbaarheid. Ze worden vergeleken met een innerlijk vuur waar men omheen danst, versterkt door ondersteunende waarden. Met deze inzichten nodigt de blog lezers uit om verder na te denken over hun eigen innerlijke verlangens en authentieke zelf, met de vraag: "Wat zou je ziel fluisteren als je de ruis van buiten stillegde?"
Read more...
