De dans rond het vuur – hoe ik mijn zielsverlangens écht vond!

De dans rond het vuur – hoe ik mijn zielsverlangens écht vond!
Het was geen makkelijke opdracht.
“Vind je drie zielsverlangens,” zeiden ze. Alsof dat iets is wat je even doet met een kop thee en een zonnige blik.

Maar ik zat daar – nog ruw van een zware coachingsessie die mijn ziel had opengebroken. Verdrietig. Verdwaald. Dankbaar. In de war. Alles tegelijk. Ik wist niet of dit het juiste moment was. Of ik niet eerst stabieler moest zijn. Sterker. Helderder. Maar misschien is dát precies het punt: zielsverlangens komen niet als je denkt dat je er klaar voor bent. Ze komen als je broos bent. Als je openbarst.

Ik had een tafel vol kaartjes – en stoelen, want het paste niet meer. En terwijl mijn hond Django me aankeek met zijn eeuwige rust, voelde ik binnenin mezelf chaos. Ik begon met wat ik wél aankon: dingen weggooien. Alles wat me irriteerde. Wat flauw voelde. Wat me walgde. Wat aan mijn oude ik deed denken – die zich nog altijd in hoeken en kieren verstopte.
Weg.

Het voelde alsof ik lagen van mezelf aan het afpellen was. Rauw. Oncomfortabel. Maar nodig.
En toen gebeurde het.
Eén kaartje. Eén woord.
 Voldaan.

Ik weet niet waarom net dat woord. Maar het keek me aan alsof het me al jaren kende. Alsof het me herinnerde aan wat ik verloren was onderweg. Ik legde het bij de kaars. Naast Wafou, Diamond en mijn vader. Een soort mini-altaar van alles wat ik ooit moest loslaten. 
Maar ‘voldaan’ was geen eindpunt. Het was een begin. De start van een proces dat me volledig ondersteboven zou halen.

Ik maakte bundels. Herkende patronen. Dacht dat ik er bijna was… Tot ik voelde:
Wacht. Dit zijn mijn waarden, niet mijn verlangens.
Het verschil sneed diep. Want als je al jaren probeert te ‘functioneren’, dan is het verleidelijk om het ‘mooie antwoord’ te kiezen. Maar een zielsverlangen vraagt geen logica. Het vraagt overgave.

Ik worstelde. Ik wilde het begrijpen. Ik wilde grip. Dus schreef ik. Flow-writings die alle kanten uitgingen. Tussendoor wandelingen, yoga nidra, kopjes thee, niks hielp écht. Behalve tijd. En stilte. En de bereidheid om mijn pleisters af te trekken.

Toen kwam het beeld:
Zielsverlangens zijn het vuur.
Waarden zijn de houtblokken.
Hoe ik leef, is de dans die ik rond dat vuur maak.

En ergens… midden in de mist… begon het te branden.

🌿 Natuurlijkheid

🌟
 Stralingskracht 

🌺
 Vervullende bloei 

Deze drie kwamen niet zachtjes. Ze kwamen door verzet. Door twijfel. Door dagenlang cirkelen rond een tafel. Door woede, omdat ik mezelf zó vaak kwijt was. Door verdriet, omdat ik dat te lang normaal vond.
En ik voelde: dit is niet gewoon een oefening.
Dit is een thuiskomst.

Volgens een studie in
 The Journal of Positive Psychology leidt het benoemen van je diepste, intrinsieke verlangens tot meer veerkracht, voldoening en mentale weerbaarheid. Dat is geen theorie. Dat is wat ik in mijn botten voelde.

Daarom krijgt deze oefening ook haar plaats in Level 3: Zelfzorg Glow van mijn traject. Niet als toffe opdracht. Maar als initiatierite. Want je komt er pas toe als je eerst je energie (Level 1: Zelfzorg StartBoost) hebt geheeld en leert stromen (Level 2: Zelfzorg Flow).
Pas dan ben je zacht genoeg vanbinnen om je vuur aan te raken zonder eraan te verbranden.

En jij?
Wat zou er gebeuren als jij je maskers liet vallen en de ruis van buiten stillegde?
Wat zou je ziel dan fluisteren?

#Zielsverlangens #ZelfzorgGlow #InnerlijkVuur #Doorbraakmoment #mijnverhaal