Dit blogverhaal is een persoonlijke en emotionele reis door mijn reflectie op het leven, verteld vanuit het symbolische moment van mijn 52ste verjaardag. Een dag die ik jarenlang liever vergat, omdat hij scherpe randen had — maar die ik dit jaar eindelijk durf te omarmen.
Ik deel open en kwetsbaar hoe ik ooit verstrikt raakte in een destructieve relatie met een narcistische partner, en hoe ik langzaam maar vastberaden mijn eigen stem en missie terugvond. De pijn, het isolement, het verlies van mezelf: het maakte ooit deel uit van mijn dagelijks bestaan.
Maar de echte last begon al veel vroeger. De scheiding van mijn ouders, het verlies van mijn eerste grote liefde, de prestatiedruk die ik mezelf oplegde… het vormde een rugzak die mijn leven jarenlang domineerde. Ik leefde niet — ik overleefde. Tot ik, stap voor stap, leerde om mezelf te accepteren. Om echt thuis te komen in wie ik ben.
Vandaag weet ik wat mijn missie is: anderen begeleiden naar hun eigen kracht — in hun leven, hun loopbaan, hun essentie. Mijn reis is er één van zelfzorg en persoonlijke groei, en ik vertel ze niet om terug te kijken, maar om vooruit te leven.
Voor mij is zelfzorg niet oppervlakkig, maar iets diepgaands: het durven leven van mijn waarheid, het stellen van grenzen, het omarmen van mijn eigen menselijkheid — ook als die kwetsbaar is. Vanuit mijn ervaring als coach wil ik anderen helpen hun eigen pad van heling en kracht te bewandelen.
Deze verjaardag is geen eindpunt, maar een begin. Een nieuw hoofdstuk waarin ik bewust, aanwezig en dankbaar wil leven.
En daarom stel ik jou de vraag die mij het diepst raakte:
Als jij terugkijkt naar wie je tien jaar geleden was — wat zou je haar willen zeggen dat ze nog niet wist?
De reis van twijfel naar vertrouwen kan lang en kronkelig zijn. Controle leek ooit de oplossing, maar het leven bracht onverwachte uitdagingen zoals een relatie met een narcist die het zelfvertrouwen ondermijnde. Coachen bracht nieuwe onzekerheden aan het licht, maar ook de mogelijkheid om deze te omarmen.
Opgegroeid tussen twee uitersten, een zorgzame moeder en een avontuurlijke vader, worstelde ik met mijn identiteit. De innerlijke verdeeldheid maakte me onzeker, terwijl ik dacht dat ik moest kiezen tussen verschillende aspecten van mezelf. Beide hebben echter bijgedragen aan wie ik ben geworden.
Belemmerende overtuigingen, zoals dat falen definitief is en zichtbaarheid gevaarlijk, kleurden mijn wereld. Onzekerheid en angst werkten samen om me klein te houden, tot een burn-out me dwong om te herstellen en mezelf opnieuw samen te stellen. Nu zie ik onzekerheid als een metgezel die me helpt te groeien, terwijl ik ondersteund word door mijn dierbaren en mijn eigen veerkracht.
Read more...
Er zijn verhalen die je niet schrijft, maar die je voelt lang voor de eerste zin zich aandient. Verhalen die zich opbouwen in je lijf, in je hartslag, in je adem. Verhalen die wachten, niet op inspiratie, maar op eerbied.
Dieren hebben geen woorden nodig om je leven te veranderen. Ze zijn vaak het enige dat je nog begrijpt als de wereld te veel is geworden. Ze zijn niet alleen lief gezelschap, maar dragers van je ziel wanneer je zelf niet meer weet hoe.
Wat geen meetbaar onderzoek je kan vertellen, is wat er gebeurt als een dier je aankijkt alsof je precies goed bent zoals je bent. Geen bewijs, geen presteren, geen ruis. Alleen jij. Daar begint heling.
Read more...
In deze blogpost wordt het belang van rust en herstel belicht, vanuit persoonlijke ervaring met een burn-out in 2018. Het artikel beschrijft het intensieve proces van herstel en de reis naar innerlijke rust na het verlaten van een schadelijke relatie, gevolgd door jaren van leven in overdrive zonder pauze. De schrijver benadrukt hoe rust, aanvankelijk gevoeld als een zwakte, uiteindelijk resulteerde in een nieuwe levensstijl en missie gericht op zelfzorg en welzijn.
De terugkeer naar rust bleek niet alleen fysiek en mentaal bevrijdend, maar vormde ook de kern van een nieuwe roeping. Ondersteund door trouwe viervoeters en een begripvolle partner, vond er een herontdekking van persoonlijke kracht en gezondheid plaats. Dit proces inspireerde het omarmen van coaching en het delen van zelfzorgstrategieën om anderen te helpen hun persoonlijke balans te vinden.
Het verhaal roept op tot actie: om bewust momenten van rust te integreren als daad van zelfliefde en niet louter als pauze van werk. De blog biedt daarnaast een gids met "8 Sleutels – Van Uitgeput naar Opgeladen" om persoonlijke veerkracht en welzijn te bevorderen. Deze benadering van rust als levensritme, ondersteund door wetenschappelijk bewijs, benadrukt dat rust niet vermindert, maar juist heel maakt.
Read more...
Het creëren van een zelfzorgprogramma kan een uitdaging zijn, zoals bleek uit de eerste poging die bijna niemand aansprak. De reden lag niet aan de kwaliteit van de inhoud, maar aan de overweldigende omvang van het traject. Dit leidde tot een belangrijke les: zelfzorg moet toegankelijk en haalbaar zijn.
Na een teleurstellend resultaat van een goed ontvangen webinar, werd duidelijk dat een uitgebreid zelfzorgprogramma niet de juiste aanpak was. Deelnemers waren geïnspireerd, maar konden de stap naar het grote traject niet zetten. Deze ervaring leidde tot een herziening van de aanpak en de ontwikkeling van een meer toegankelijke oplossing.
Uit deze lessen en persoonlijke ervaringen ontstond de Zelfzorg StartBoost, een realistische en laagdrempelige manier om met zelfzorg te beginnen. Het programma biedt een haalbare eerste stap zonder schuldgevoel, gericht op het zetten van kleine maar betekenisvolle stappen. Dit initiatief weerspiegelt een diepere vorm van zelfzorg en de overtuiging dat iedereen kan beginnen met zelfzorg op een manier die bij hen past.
Read more...
In dit artikel benadrukt ik de impact van coaching op persoonlijke en professionele ontwikkeling, waarbij coaching een gestructureerde samenwerking biedt om doelen te stellen, actieplannen te ontwikkelen, en voortdurende feedback te bieden. Deze benadering helpt individuen niet alleen om hun potentieel te benutten maar ook om specifieke vaardigheden te ontwikkelen voor toekomstgerichte groei. De actiegerichte focus van coaching is vooral nuttig voor het bereiken van doelen zoals promotie op het werk of het ontwikkelen van leiderschapsvaardigheden.
Coaching en therapie worden vergeleken, waarbij therapie zich vaak richt op het behandelen van psychische problemen door middel van wetenschappelijke methoden zoals cognitieve gedragstherapie. Therapeuten helpen cliënten trauma's en angsten te verwerken, terwijl coaching zich richt op het verbeteren van prestaties en het bereiken van specifieke doelen. Coaches werken met goed functionerende individuen die hun persoonlijke of professionele doelen willen bereiken, en wetenschappelijk onderzoek toont aan dat coaching effectief is in het verbeteren van werkprestaties, leiderschapsvaardigheden en algemene persoonlijke ontwikkeling.
De waarde van zowel coaching als therapie wordt erkend, waarbij ze verschillende doelen dienen. Therapie is essentieel voor het omgaan met psychische problemen, terwijl coaching zich richt op prestaties en zelfontwikkeling. Een combinatie van beide benaderingen kan ook effectief zijn, afhankelijk van de behoeften van de persoon, en levert ondersteuning bij zowel emotionele welzijn als het realiseren van professionele en persoonlijke doelen.
Read more...
