Ik heb een talent.
Niet voor schilderen, niet voor sport, maar voor eindeloos twijfelen. Niet alleen over grote beslissingen, maar ook over de kleine, schijnbaar onbenullige dingen. Zoals: welke titel ik aan een post geef, of ik dat telefoontje moet plegen, of het écht het juiste moment is om een nieuwe traject te lanceren. Alsof er ergens een hogere macht klaarzit met een grote rode knop om me af te keuren zodra ik de ‘verkeerde’ keuze maak.
En die twijfel heeft me al meer gekost dan ik kan tellen. Ik heb méér tijd verloren aan nadenken dan aan daadwerkelijk dingen doen. Mijn eerste lancering? Geen succes, en niet door een gebrek aan waarde of inhoud, maar omdat ik alles onnodig complex maakte. In plaats van simpel en helder te kiezen, probeerde ik alles tegelijk te doen – uit angst om iets niet te doen. Het werd een warboel van opties, extra’s, twijfels en correcties. Tot het punt dat ik niet meer wist waar ik stond. Twijfel had me verlamd.
Tot ik een nieuwe vraag introduceerde in mijn leven: Wat is het ergste dat kan gebeuren?
Serieus. Wat is het ergste? Dat iemand mijn post stom vindt? Dat iemand mijn cursus niet boeiend vindt? Dat ik een telefoontje pleeg en iemand ‘nee’ zegt? Oké. En dan? Verandert dat iets fundamenteels aan wie ik ben? Verdwijnt mijn bestaansrecht? Krijg ik een levenslange ban van het universum? Nee. De wereld draait gewoon door.
Dus kies ik ervoor om meer te doen. Niet zonder angst, maar ondanks de angst. Ik plaats die ene post. Ik bel die persoon. Ik lanceer opnieuw. En weet je wat? Soms faal ik. Soms loopt iets compleet anders dan gepland. Maar de realiteit blijkt altijd veel minder dramatisch dan mijn gedachten me willen laten geloven. En de keren dat het wél goed gaat? Die momenten smaken tien keer zoeter, simpelweg omdat ik mezelf heb toegestaan om te proberen.
Ik ga niet beweren dat ik nu een onverschrokken avonturier ben die zonder nadenken in het onbekende stapt. Twijfel blijft een metgezel, maar hij zit niet langer op de bestuurdersstoel. En ik kies ervoor om actie te verkiezen boven overdenken. Want uiteindelijk is er maar één manier om ergens achter te komen: gewoon doen.
🔗 Verbinding met mijn eigen pad en andere inzichten
Net zoals ik in 'Hoe ik leerde dat goed genoeg soms beter is dan perfect' besefte dat handelen belangrijker is dan perfectioneren, heb ik hier geleerd dat doen altijd beter is dan eindeloos denken. Dit besef sluit nauw aan bij lessen, die later nog aan bod komen, die ik leerde in 'Hoe ik leerde om te gaan met onzekerheid' ontdekte ik dat controle loslaten de enige manier is om echt vooruit te komen. En in 'Hoe een grote tegenslag me sterker maakte' zag ik dat zelfs wanneer iets niet volgens plan verloopt, er altijd lessen in te vinden zijn. Twijfel zal er zijn, maar actie geeft ons de antwoorden die ons denken ons niet kan geven.
Net zoals ik in 'Hoe ik leerde dat goed genoeg soms beter is dan perfect' besefte dat handelen belangrijker is dan perfectioneren, heb ik hier geleerd dat doen altijd beter is dan eindeloos denken. Dit besef sluit nauw aan bij lessen, die later nog aan bod komen, die ik leerde in 'Hoe ik leerde om te gaan met onzekerheid' ontdekte ik dat controle loslaten de enige manier is om echt vooruit te komen. En in 'Hoe een grote tegenslag me sterker maakte' zag ik dat zelfs wanneer iets niet volgens plan verloopt, er altijd lessen in te vinden zijn. Twijfel zal er zijn, maar actie geeft ons de antwoorden die ons denken ons niet kan geven.
🔬 Wetenschappelijk feit: Uit onderzoek van de University of Cambridge blijkt dat mensen die sneller beslissingen nemen, minder stress ervaren en meer zelfvertrouwen ontwikkelen. Overanalyseren leidt vaak tot besluitverlamming en verhoogde angst, terwijl actie ondernemen juist mentale flexibiliteit vergroot.
💡 Jouw uitdaging: Waarover twijfel jij al te lang? Wat als je vandaag gewoon de eerste stap zet?
#GewoonDoen #LosVanOverdenken #ActieBovenTwijfel #VeerkrachtBouwen #Zelfontwikkeling
👉 Download Gratis:
0 Comments